Dag Zimbabwe, zittend op krokodil en trompetterende olifanten



Op Schiphol ontmoetten we elkaar. Tijdens de tussenstop in Frankfurt en later in Johannesburg sloten beetje bij beetje steeds meer mensen aan. Eenmaal aangekomen bij de Victoria Falls in Zimbabwe waren we compleet. 


We werden door een truck met chauffeur en gids van het vliegveld opgehaald en naar onze eerste verblijfplaats gebracht. Dit was nog vrij luxe. We sliepen namelijk in een al ingerichte safaritent. Helaas spotte ik de eerste spin ‘s avonds meteen al op de tent. Gelukkig niet erin, maar toch, dat belooft nog wat te worden voor de rest van de reis. Nadat we samen gegeten hadden in het restaurant dook iedereen vroeg zijn stretcher op.

De volgende dag hadden we geen programma en mochten we lekker zelf op onderzoek uit. Sommige boekten wat tourtjes. Ik ging met een groepje wandelend naar de Victoria Falls. Toen ik deze voor de eerste keer zag was het echt een ‘wow’ moment! Heel imposant en indrukwekkend groot. Op sommige plekken zijn we nogal nat geworden van de nevel. Niet zo gek ook, gezien water tot wel 100 meter naar beneden valt. 


Na de lunch zijn we naar een brug gelopen die Zimbabwe scheidt van Zambia. Met een brugpas mochten we ook even voet op Zambiaanse grond zetten. Vanaf de brug zag je ook de prachtige watervallen en bekeken we wat groepsgenoten die van de ene naar de andere kant ziplineden. Wat een stelletje helden zeg!

s Avonds aten we gezamenlijk in een restaurant in de buurt. Er was veel op, maar onze tafel kon nog net de laatste vier apple crumble toetjes bestellen die we met acht tafelgenoten deelden. Als grapje zeiden we tegen een andere tafel dat ze die ook moesten bestellen, omdat het zo’n enorme  aanrader was. Natuurlijk kwamen ze er, nadat het water in hun mond was gelopen, achter dat ze op waren. De sfeer zat er goed in dus! 


De volgende dag verlieten we Zimbabwe. We moesten eerst bij de grens van Botswana onze twee paar schoenen ontsmetten. Had je meerdere paren of maar een? Dan moest je zorgen dat je er twee bij de hand had, anders zouden er problemen volgen. Het stelde uiteindelijk niet veel: er was niemand die ons in de gaten hield.

Na een Botswaans stempel te hebben ontvangen, mochten we de grens over. We gingen eerst boodschappen doen, zodat de begeleider/kok die dag lunch en diner kon voorbereiden. Zelf moesten we voor water en snackjes zorgen.

Het was haasten geblazen, want we hadden een gamedrive gepland, maar we moesten ook nog onze tent opzetten en een hotdog naar binnen werken. Gelukkig kregen we eerst een demonstratie en was het droog tijdens het opzetten van de tent. Dit lukte mij overigens totaal niet.. Godzijdank waren er veel lieve mensen om mij te helpen. 


Een beetje te gehaast begonnen we aan de gamedrive in Chobe national parc. De regen kwam met bakken uit de lucht vallen. Gelukkig duurde de bui niet al te lang. Al snel kwamen we een kudde wilde olifanten tegen met een aantal baby olifantjes. Zij besloten de weg voor ons over te steken. Heel speciaal! 


Later kwamen we ook een groep nijlpaarden tegen met een aantal kleintjes en nog spelende en trompetterende (!) olifanten die lekker door de modder aan het rollen waren. Daarnaast zagen we nog zebra’s, giraffen, impala’s, kudu’s, maribu’s en een krokodil.

Na de gamedrive werden we afgezet bij een boot. We gingen namelijk een aantal uren varen op een aftakking van de Zambezi. Daar zagen we ook een krokodil op een eilandje chillen. Een groepsgenoot vertelde dat er een kennis was die ook een keer een reis naar Afrika had gemaakt en toen op een krokodil was gaan zitten, omdat hij dacht dat het een boomstam was! Hij leeft nog. De rest van het verhaal is niet bekend. We hebben er hard om gelachen in ieder geval!


Ook zagen we buffels, een aantal nijlpaarden en olifanten die lekker aan het zwemmen waren. 

 

Na het eten en een koude douche kroop iedereen zijn tent in. Van tevoren had ik niet meer te veel gedronken. Dat is mijn strategie om ‘s nachts geen wilde dieren tegen te komen als ik naar het toilet zou moeten. Het matje moest ik een kwartslag draaien, omdat ik me anders tegen moest houden op de mini-helling. Om kwart over 5 was het alweer tijd om op te staan, na een niet zo’n heel fijne nacht in de muffe tent. Toen begon het gedoe van kamperen weer! Alle spullen er al weer uit en de tent moest worden afgebroken. Gelukkig had ik wederom een aantal lieve mensen die me hielpen en er nog handig in waren ook! 


Na het ontbijt om 7 uur vetrokken we. We hadden namelijk zo’n 600 km af te leggen naar de volgende bestemming in de richting van de Okovanga delta. 


We reden over een grote lange en vaak hobbelige weg door mooie vlaktes en bosgebieden en kwamen olifanten, impala’s, mooie vogels en zelfs struisvogels tegen tijdens onze Afrikaanse ‘massage’ truckrit! De stoelen zijn wel fijne zachte touringcarstoelen. We stopten een paar keer voor een bushtoilet en ook nog bij een Baobapboom. Heel dik, maar niet eens zo oud, maar 80 jaar!