Duits of toch Afrikaans, bosjesmannen en plassen op een spinnenweb

We aten die avond wel nog met de groep, omdat we met zo’n grote groep zijn (22 mensen inclusief gids en chauffeur), moesten we bijna twee uur wachten op ons eten. Nadat we een pizza naar binnen 
hadden gewerkt met veel te veel kaas, kregen we nog een optreden van een a capella zanggroep. Zij waren heel goed.  
 

De volgende ochtend ging ik met twee groepsgenoten die ook geen activiteiten hadden gepland het lokale museum bezoeken. Er was me verteld dat er veel van het koloniale verleden te zien was. Als je daar een oude typmachine, apotheek en honderden miniatuur autootjes onder verstaat, dan was dat zo! Beetje jammer dat het zo’n allegaartje was en dat er zo weinig over de geschiedenis te vinden was. 

Als lunch gingen we naar een visrestaurant. Daar heb ik heerlijke baby octopus en calamari gegeten. Die middag heb ik lekker niet veel gedaan. Behalve mijn was opgeruimd die ik na de wasserette had gebracht, want dat was wel nodig! ‘s Avonds ben ik met twee dames naar een heerlijk Indiaas restaurant gegaan. 

De volgende ochtend vetrokken we pas rond negen uur. Eerst deden we nog even boodschappen, want de komende vijf dagen zouden we geen fatsoenlijke supermarkt meer tegenkomen. Daarna stopten we bij Walvisbaai om flamingo’s van dichtbij te zien. Vervolgens reden we al hobbelend door de lege woestijn waarbij we helemaal niemand tegenkwamen, op weg naar de Steenbokkeerkring. 
 

We stopten nog bij een aantal mooie uitzichtpunten, voordat we aankwamen bij de camping. Daar hadden ze heel veel lieve schildpadden. Die voerden vanalles in hun schild! De een viel van een verhoging af, eentje redde ik omdat hij vast zat met zijn pootje. Een schildpad werd gestraft doordat een ander hem op de kop duwde nadat hij gepaard had. Die heb ik ook maar even omgedraaid. 

Niet veel later stond er een 4x4 inclusief iemand met voorouders van de bosjesmannen. Hij liet ons allerlei interessante dingen zien en vertelde hoe de bosjesmannen leven. Hij ving een hagedis en at die bijna levend op. Dat doen de bosjesmannen ook. En hij vertelde hoe ze in de woestijn aan water kwamen. Ze graven een kuil en met een bepaald plantje kunnen ze vervolgens het grondwater opslurpen. Dit bewaren ze weer in een struisvogelei en stoppen ze onder de grond, zodat ze op een ander moment ook nog water hadden. Ook vertelde hij dat als er iemand van de familie van bosjesmannen verzwakt was, ze die achterlieten. Het zou de groep teveel ophouden. Ook al waren het kinderen. Ze raakten eraan gewend, vertelde hij. Daarnaast legde hij uit hoe de taal met kliks werkten. Veel talen in Zuidelijk Afrika gebruiken talen met kliks. Ze klakken dan met hun tong. Erg leuk om te horen. 

 

Na een spinnenweb weggeplast te hebben die qua grootte een hele wc bril in beslag nam, klommen we door het mulle zand omhoog en genoten van het prachtige uitzicht. 5 hele uren nadat we wakker werden, kregen we eindelijk ontbijt. Het leek wel of ze wat goed te maken hadden, want ze hadden flink uitgepakt met eieren met spek en heerlijke yoghurt met fruit.

Daarna reden we verder de Sossusvlei in en werden we in een 4x4 gezet om door de prachtige zandduinen in de woestijn te rijden. Ze vertelden dat de duinen steeds verder opschuiven en zo de woestijn zich uitbreidt. 

Voordat we een wandeling van een kilometer maakten naar de Deathvlei, hoorden we dat daar iemand lag die een hartaanval had gehad. Hij was helaas overleden. Heel heftig om te horen. Toen we de barre, warme tocht rond 10.00uur ‘s morgens maakten zagen we de man van een afstand inderdaad liggen. Er zat ook nog iemand in de brandende zon bij. Heel verdrietig dat dit is gebeurd. De Deathvlei zelf was heel bijzonder. Er stonden op een vlakte allemaal oude bomen omringd door prachtige zandduinen. 
 

We kwamen vervolgens aan op de camping en moesten weer in de enorme woestijnhitte de tent opzetten. Het zwaarste is nog wel de binnenkant van de tent met handveger en blik onder handen nemen. Dan moet je dus in die bloedhete tent kruipen om het een beetje schoon te krijgen. Daarna krijg je echt een hitte-aanval. Ik ben in ieder geval met een countdown bezig om af te tellen hoeveel keren we de tent nog op- en af- moeten breken! 

Een welkome douche en twee broodjes hamburger later, doken we maar weer het water in, want het was niet uit te houden. Gelukkig hadden we daar even de tijd voor. Toen we later op de middag op het punt stonden om naar een canyon te gaan, brak er een regen- en zandstorm uit. Een aantal tenten moesten gered worden en sommige mensen zijn zelfs met hun drieën in de tent gaan zitten, zodat de tent niet wegwaaide. 
Bijzonder wel, want de vorige nacht hadden we ook veel regen gehad. Nu weer, terwijl ze zeggen dat het maar 2mm regent per jaar! 
Door dit natuurverschijnsel, snap ik wel dat de duinen opschuiven! 

Het onstuimige weer was kort maar krachtig. We konden dus toch een bezoek brengen aan de Sesriem Canyon. Letterlijk zagen we veel apen bovenop de rotsen zitten. De kloof was prachtig. We hoorden wel stenen naar beneden kletteren toen we in de kloof liepen. Een iets minder fijn gevoel om daar dan rond te lopen. 
 

De volgende ochtend vertrokken we om 7.00 en om 15.00 kwamen we aan op onze campingplaats. Weer een plek in de volle zon. We waren de bus nog niet goed en wel uit of de bom barstte in de groep. Het ging er heftig aan toe. Jammer. Zonder iets uit te praten is iedereen uit elkaar gegaan. De tent moest ook nog snel snel opgezet worden, want daarna kon je met de truck mee naar Fish River Canyon. Dat wilde ik zeker niet missen, dus zette ik de turbo aan. De canyon was prachtig. We liepen de (onafgezette) weg langs de canyon terug naar een ander uitzichtpunt waar we getrakteerd werden op een drankje en een chipje. Na het avondeten heeft iemand in de groep heel verstandig het woord genomen om nog terug te blikken op de situatie.