terug



30-12-2019

Koorvolger, Pasta met ezel, gekke gids en reisvriend uit Italië

Daar ging ik dan weer.. op tweede kerstdag vloog ik naar Bologna. Alleen. Na mijn verschrikkelijke ervaring in Mexico en na heel wat angstige momenten later, wilde ik toch weer alleen gaan reizen. Ik heb het altijd zo leuk gevonden en nadat ik mijn angst een plekje heb gegeven, was ik er klaar voor. Ik wel, maar mijn hostel dat ik die nacht geboekt had blijkbaar niet. Ik werd ‘s morgens namelijk wakker met een mail dat mijn hostel geannuleerd was. Ik vond dit erg vreemd, dus belde naar het hostel in Italië. Wat ik tijdens het telefoongesprek al vermoedde, bevestigde de man; er waren bedbugs in de kamer aangetroffen. Daar wilde ik dus echt niet slapen! Ik kon de tweede nacht wel op de kamer slapen. Daar heb ik vriendelijk voor bedankt! Nadat ik snel een ander hostel had geboekt, kon ik echt op pad! Ik was wel zenuwachtig voordat ik ging, maar die spanning had ik wel vaker. Eenmaal aangekomen in het hostel, waar totaal geen sfeer hing, zette ik couchsurf hangout aan. Dit is een website die ik allang gebruik om bijvoorbeeld bij mensen thuis te slapen of om reizigers bij mij thuis te laten slapen of dus om mensen te ontmoeten. De aanvragen stroomde gelijk binnen. Ik ging ook meteen Bologna in, want het werd al donker en ik was toch wat meer op mijn hoede dan voorheen. Terwijl ik lekker rondliep door de mooie stad, hoefde ik niet bang te zijn voor een of ander duister figuur, want het was super druk in het centrum. Zo druk dat een man tegen mijn voeten aanschopte tijdens het lopen. Hij bood meteen zijn excuses aan en we raakten aan de praat. Hij zong in een koor en daar was hij en iedereen die die richting uitliep, blijkbaar naartoe aan het gaan. Hij nodigde me uit om ook te komen kijken. Het koor stelde zich op een willekeurige plek op en begon soul-achtige liedjes te zingen. Na een kwartier waren ze klaar en kwam de man me nog wat informatie over zichzelf en de stad geven. Tegelijkertijd liepen we naar een nieuwe plek waar ze weer gingen zingen. Erg leuk!
Na deze leuke gebeurtenis had ik via de hangout contact gekregen met een Japanse jongen. Die had natuurlijk meteen een streepje voor, want ik hou van Japan! Ik at iets en keerde daarna terug naar het hostel. Zijn plannen waren namelijk nog niet duidelijk. Net aangekomen in het hostel, stuurde hij een bericht dat hij samen met wat mensen van het hostel de stad in wilde. Ik kwam erachter dat hij in het hostel sliep waar ik zou gaan slapen. Die van die bedbugs! Het was dichtbij mijn hostel, dus ik vroeg of hij me wilde ophalen. Dat deed de lieverd! Hij nam een jongen uit Litouwen, een meisje uit New York en een meisje uit Turkije mee. De Japanner bleek dolfijnentrainer te zijn geweest, hij had zijn eigen hostel in Tokyo gehad en zijn vader zat blijkbaar bij de Japanse maffia. Wat een verhaal! Nu zaalvoetbalde hij op hoog niveau in Italië. Ik dacht op een gegeven moment, dat hij misschien de helft verzon, maar hij kwam heel oprecht over. Hij was vanwege het voetballen al een maand in Bologna en nam ons mee naar een lokale tent voor studenten. Voor €10 kon je een cocktail krijgen en vrijblijvend van het buffet gebruik maken. Je moest je eten wel op een plastic bordje scheppen en eten met een plastic vork, maar het bedrag klopte wel!
Na nog een drankje te hebben gedaan, hebben ze me weer netjes afgezet bij mijn hostel. Daar maakte ik de twee meiden waarschijnlijk wakker met mijn binnenkomst, maar daarna was het hun beurt om 4 uur en 7 uur. Dat deel van het backpacken is toch iets minder! De Japanner vond het leuk om samen met mij de free walking tour te doen die ik had gepland voor de volgende morgen. Blijkbaar had ik de couchsurf hangout nog aanstaan en kreeg ik een verzoek van een Italiaanse man. Ik zei dat ik de free walking tour ging doen en hij sloot aan. Ook al had hij 14 jaar in Bologna gewoond! Hij kwam te laat en had zich niet opgegeven. We merkten meteen hoe raar de gids van de tour was. Ik had de Italiaanse man nog nooit gezien, maar toen ik merkte dat hij werd weggestuurd door de gids, zei ik dat hij bij ons hoorde. Hij mocht toen wel deelnemen! De gids bleek super bizar te zijn. Hij liep super snel, hield het groepje niet in de gaten en maakte mega rare grappen. Zo had hij het steeds over zijn ex-vriendin die hij net zoals het in de middeleeuwen ging wel wilde omleggen! Ook had ze hem nogal wat geld gekost nadat ze uitelkaar waren gegaan. Ook gaf hij allemaal informatie die hij weer van toeristen had gehoord die ook ooit zijn tour hadden gegaan. We hebben in ieder geval gelachen met en om hem!
Na de tour zijn we met z’n drieeen pizza gaan eten. Een hele grote pizza met tomatensaus, kaas en wat ansjovis. Zo min mogelijk ingrediënten, jammer! Na de lunch trok iedereen zijn eigen plan. Mijn rugzakje was kapot gegaan, dus ik ging op de markt een nieuwe scoren. Daarna heb ik nog een gebouw beklommen (aanrader van de gids) waar je mooi uitzicht had op de verschillende gebouwen. Vervolgens heb ik de bibliotheek nog van binnen bekeken en toen was ik toe aan rust!
De dag erna ging ik met de super warme trein naar Verona. Mijn hostel lag 5 minuten van het station, dus daar was ik lekker snel. Maar goed ook, want ik werd opgehaald door Majid, een jongen die ik ontmoette in Rome een paar jaar geleden en die in de buurt van Verona woont. Hij is een jaar geleden ook bij mij thuis op bezoek geweest. Heel leuk om hem weer te zien! Samen liepen we al kletsend naar het centrum. Het was alweer tijd voor lunch en dat was natuurlijk een goed moment om bij te kletsen. Doordat ik een echte Italië-kenner bij me had, al heeft Majid ook Marokaanse roots, proefde ik een aanrader, namelijk pasta met ezelvlees! Sorry voor de paardenliefhebber, het was namelijk ook gemengd met paardenvlees. Verbazingwekkend lekker was het gerecht!
Verona was veel te druk. Het was constant slenteren en bij het balkon van Romeo en Julia moest je in de rij staan om de plek onder het balkon te bereiken. Iedereen wilde de borst van Julia aanraker, wat een gekte! Het was bijna zonsondergang dus het was een goed moment om het hogerop te zoeken. We liepen naar een kasteel van waaruit je een prachtig uitzicht over de stad had. Na wat diepe gesprekken te hebben gehad bij dit prachtige uitzicht, gingen we als echte Italianen aan de apperetivo. Dat betekent wijn, wat ik niet drink, met lekkere hapjes op de bar die je gratis mag pakken. Daarna gingen we op zoek naar sushi. Beide zijn we sushi-liefhebbers en na een paar dagen Italiaans eten op een rij, was ik wel toe aan iets Aziatisch.
Nadat Majid me keurig terug had gebracht naar mijn hostel, ging ik op tijd slapen. Ik moest de trein namelijk redelijk vroeg hebben, omdat deze maar 1 keer in de 2 uur reed. Heel bijzonder. Ik ging de die dag namelijk naar Mantova. De stad waar Majid woonde. Na een treinreis van 45 minuten pikte Majid mij op van het station. Hij wilde nog een koffie en een ontbijtje en ik sloeg een tweede ontbijt in de vorm van een croissant met pudding niet af. Niet lang daarna sloot Adriana aan, de vriendin van Majid. Best gek, want ik was vrienden met haar op facebook en zag altijd foto’s van haar en Majid voorbij komen en nu ontmoette ik haar echt. Een super leuke meid, die bijna klaar was met haar studie simultaan vertalen. Dat wilde ik wel eens horen. Ze vertaalde meteen met haar Brits accent wat Majid zei in het Italiaans. Heel knap en interessant! We liepen rond in Mantova en ik liet zien aan mijn Italiaanse vrienden hoe geocachen werkte. Majid vond al snel de eerste cache en de tweede was verstopt bij een kerk waar eigenlijk te veel mensen waren om de cache te pakken. We aten pasta, liepen nog langs het meer, dronken iets en aan het einde van de middag pakte ik de trein weer.
In de tussentijd had ik contact gehad met het Turkse meisje dat ik in Bologna had ontmoet. We besloten samen te gaan eten. Ik moest eerst kijken welke bus ik het best naar het centrum kon pakken, want het stuk van het station naar het centrum, vond ik maar eng! Irem was maar wat blij om me te zien, want de dag ervoor had ze een vervelende couchsurfervaring gehad met een Italiaan die veel ouder bleek te zijn dan wat zij dacht en die haar probeerde te zoenen. Ze was helemaal van slag. We hadden een leuke avond en ze was weer helemaal blij geworden, vertelde ze me. Ze moest terug naar haar hostel om haar tas op te pikken, omdat ze met de trein naar Wenen ging. Ik moest ook een stuk haar kant op, maar mijn hostel lag een stuk verder, net bij het enge gedeelte. Ik wachtte op de bus. Er stond ook een ouder Italiaans stel bij de bus. We hielden de bus aan, maar deze stopte niet! Het echtpaar besloot te lopen. Ik vroeg waar ze naartoe moesten en vroeg of ik mee mocht lopen. In gebrekkig Engels sprekend, liepen we samen richting het station. Ze zette me bijna bij mijn hostel af. Heel erg lief. Blijkbaar vonden zij mij ook aardig, want bij het afscheid gaf de man me twee kussen op wang en wenste me een gelukkig nieuwjaar. De vrouw volgde daarna!


Deel nu:

Italië