Voorkruipen, mislukte scooterdate, fietsen door de oudheid en heel veel nieuwe vrienden

De volgende dag ben ik naar het centrum van Rome gegaan. Nadat ik mijn spullen in het hostel had gedropt, vond ik het ook wel lekker om even alleen te zijn na al het gesocialize in Amsterdam. Ik had de middag nog over en besloot Vaticaanstad te bezoeken. Er stond een mega lange rij en ik vroeg aan een mevrouw waar de rij eigenlijk voor was (een straatverkopen probeerde me namelijk van alles en nog wat wijs te maken). Ze zei dat het de entree was voor de Sixtijnse kapel en de Sint Pietersbasiliek. Juist net de dingen die ik wilde zien! Ze stond wel al anderhalf uur in de rij…dat was ik niet van plan! Ik vroeg aan haar of ik bij haar mocht komen staan. Blik naar links, blik naar rechts en ik dacht waarom niet: dus ik stapte zo over het touwtje heen. Tien minuten later stonden we binnen. De mevrouw bleek een Amerikaanse stewardess te zijn die daardoor heel goedkoop de wereld over kon reizen. We waren het erover eens dat we de weg naar de sixtijnse kapel mooier vonden, dan de kapel zelf. We besloten samen te gaan eten bij een tentje in een van de knusse straatjes van Rome. Naast ons kwamen drie Amerikaanse dames te zitten. We raakten al snel aan de praat en zijn de hele avond blijven borrelen en eten. Na terugkomst in het hostel zat de kamer vol gezellige mensen. Drie jongeren uit Engeland en twee jongens uit Italië. Het werd dus een latertje! Erg gezellig en dat voor een dag dat ik alleen zijn wel even prima vond. Ik wist meteen weer dat het socializen toch wel mijn ding is! 

De volgende dag had ik mezelf een druk programma voorgehouden. Het is een wonder dat ik het allemaal gedaan heb. Zeker door de drukte hier in Rome. Het was echt niet normaal druk. Overal liepen toeristen. Eigenlijk hoefde ik zelf niet eens de weg te zoeken, als je gewoon de meute volgden kwam je overal vanzelf. Ik vroeg me af of dit altijd zo was, maar het bleek een lang weekend vrij te zijn voor de Italianen, omdat ze dinsdag de bevrijdingsdag van de Tweede Wereldoorlog vieren. Toch heb ik het Forum Romanum, Colosseum, Piazza Venezia, Patheon,Trevifontein en de Spaanse trappen bezocht. Mijn favoriet is de straat van het Colosseum naar Piazza Venezia, waarbij je echt door een openluchtmuseum loopt. Toevallig kwam ik ook langs een optocht waarbij de mensen gekleed waren zoals ze vroeger ook eruit zagen. ’s Avonds had ik een couchsurf- hangout geplaatst. Dan kun je zelf iets voorstellen om op dat moment te gaan doen en mensen kunnen daar dan op reageren. Ik had keuze genoeg! Uiteindelijk had ik met een Italiaan afgesproken om mij Rome bij nacht te laten zien op de scooter! Hoe tof was dat! Uiteindelijk kwam hij mij om half tien ophalen bij het hostel. We besloten eerst iets te gaan drinken. Hij bleek 41 te zijn, gescheiden en vader van een 6 jaar oud kind. Meestal heb ik niet zo veel problemen om met iemand een avondje te kletsen, maar dit ging niet al te soepel. Het leek meer een interview, misschien kwam het omdat zijn Engels niet zo goed was. Naast ons kwam een Duits koppel zitten. Op een gegeven moment kwamen we in gesprek en het bleken echt twee toppers te zijn. Beetje sneu, maar de Italiaan mengde zich totaal niet in het gesprek, terwijl we dat wel probeerden. Ik wilde ook niet mijn avond erdoor laten verpesten, dus ik heb flink lol gemaakt met mijn nieuwe vrienden uit Berlijn. Ben herhaaldelijk uitgenodigd om naar Berlijn te komen. Erg leuk dus! Op een gegeven moment heb ik tegen de Italiaan gezegd dat hij wel mocht gaan als hij wilde. Dat deed hij na een tijdje ook. Gelukkig eigenlijk, want ik voelde me al een beetje schuldig dat hij me naar huis moest brengen. Het was prima om te lopen door Rome om 2 uur ’s nachts, zelfs in de buurt van het centraal station. Geen scooterende sightseeing door Rome dus, maar wel een topavond.

Omdat ik de grote bezienswaardigheden in Rome had gezien, had ik gelukkig tijd voor de Via Appia Antica. Een weg uit de oudheid die nog steeds in tact is. Het was nog spannend om er te komen. Ik was namelijk een halte te laat uitgestapt en ik moest een stuk terug wandelen. Oke, dat is niet zo erg, maar het was op een weg waar auto’s zeker 80 km/h reden, geen pad waren om te lopen en veel bochten waardoor je geen overzicht op de auto’s had. Levensgevaarlijk dus eigenlijk Eenmaal aangekomen heb ik een fiets gehuurd en zo’n twee uur lang gefietst. De Via Appia was nogal hobbelig, omdat het pad uit de oudheid stamt. Maar hoe geweldig was dat! Om je heen zag je nog ruïnes en gebouwen uit de oudheid. Moeilijk voor te stellen, omdat het zo lang geleden is. Wel echt een van mijn hoogtepunten van Rome. Ik zou dit dan ook iedereen aanraden (en niet eens zo druk!). Nadat ik mijn fiets had terug gebracht ben ik de Catacombes nog gaan bezoeken. ’s Avonds had ik afgesproken met mijn roommates om samen te gaan eten. Eerst had ik zelf om 18.00 gegeten, anders redde ik de Italiaanse tijd van 21.00 natuurlijk niet! Samen met twee Italianen, twee Brazilianen, een Argentijnse en een Engelse zaten we bij een leuk restaurant waar ik typische Romeinse pasta bestelde. Inderdaad geen saus, alleen spaghetti met kaas. De voertaal was trouwens Spaans. Ik heb dus weer flink geoefend. Wel handig als je een woordje Spaans spreekt in Italië. Na het eten hebben we nog een ijsje gescoord en hebben we de verlichte Trevifontein nog bekeken. 

De volgende dag was weer een dag vol leuke verrassingen. Na een ontbijt met de Argentijnse van de vorige avond, had ik met de twee Britse meiden afgesproken om te gaan lunchen. De twee Italianen nodigden we ook uit. Zij nodigden vervolgens weer de twee Brazilianen uit, waardoor we allemaal samen zijn gaan eten in Trastevere, een gezellige buurt met allemaal leuke boetiekjes. Ik kon niet heel lang blijven, want ik had ook nog afgesproken om een drankje te doen met mijn twee Duitse vrienden die me een paar dagen geleden redden van mijn mislukte couchsurf-hangout! Daarna heb ik de trein gepakt om na zo’n bijna 3 uur in Napels aan te komen.