terug


29-07-2016

Alcoholrit, kapitein en van Zweden naar Nederland in één dag

Om 7 uur 's morgens zijn we richting het centraal station van Malmö gelopen. Het plan was namelijk om naar Löbeck te gaan in Noord-Duitsland. We dachten dat het een hele trip zou worden, want we moesten Denemarken door en het zou zo'n 4,5 uur duren. Toen we ons geïnstalleerd hadden op onze plek, merkten we al dat dit wel eens lang kon duren. Mensen maakten weinig oogcontact en we hoorden al dat Zweden niet zo open zijn. Na een tijdje toch maar een andere plek opgezocht, dichter bij de snelweg. Op een gegeven moment zag ik een auto komen aanrijden en ik zei nog tegen Meagan: 'deze zou ons wel eens kunnen meenemen, maar het is misschien wel een 'tolweggetje'!' Dat tolweggetje staat dan voor niet helemaal te vertrouwen. Maar hij reed door. 5 minuten later zei ik tegen Meagan: 'daar is hij weer!' En ja hoor, hij stopte! Hij wilde ons meenemen naar Duitsland, want hij moest ook de ferry over. Super cool, want het was zo'n 2,5 uur rijden! Ik vroeg hem nog of het klopte of ik hem eerder had zien langsrijden. En dat was zo! Hij had gewoon speciaal voor ons een afrit genomen, een rondje gereden en zo ons opgehaald. De lieverd! Zoals gezegd hij zag er een beetje verwaarloosd uit. Zijn krullend haar stond alle kanten uit, zijn baard niet bijgewerkt en toen ik naast hem zat, rook hij ook niet heel fris. Toen we op de boot zaten, bedacht ik me dat het er meer uitzag alsof hij met ons aan het liften was, dan wij met hem. Lekker stereotype dus! Maar je kan veel over hem zeggen, hij was wel zo vriendelijk om ons mee te nemen. Hij ging trouwens helemaal naar Duitsland om drank te halen. In Zweden is alcohol mega duur en hij had binnenkort een feestje voor zo'n 60 man. Een hoop mensen gaan alleen voor de alcohol naar Duitsland. Het is het blijkbaar waard om zo lang te rijden en ook nog eens de ferry heen en terug te betalen, van in totaal zo'n € 80! Vervolgens dropte hij ons een paar 100 meter van de ferry vandaan. Alle auto's moesten dezelfde richting op. De boot meerde namelijk aan bij een redelijk klein eiland. De auto's die achter ons zaten, konden we dus nog snel ons bordje met 'Löbeck' laten zien. Maar tevergeefs, niemand stopte. Dat betekende een half uur wachten op de volgende lading passagiers, want iets anders was er niet. We wilden net aan ons broodje beginnen, toen er nog zo'n 4 vrachtwagens voorbij reden. Meagan ging snel met het bordje langs de kant van de weg staan. Alle vrachtwagens reden door, maar de ene auto die volgde, stopte! Arne, zoals de goede man heet, moest naar Bremen. In de auto besloten we om dan maar helemaal maar Groningen te liften. Het ging namelijk zo snel, dat we net zo goed door konden gaan. Onze couchsurfhost hadden we dus maar afgezegd. Arne had trouwens een super interessant beroep. Hij was kapitein van de ferry. Hij werkte 5 dagen op het schip en ging dan weer naar huis. Ook was hij kapitein geweest van verschillende cruiseschepen. Op een parkeerplaats langs de snelweg werden we weer gedropt. We zagen een bus staan van een busmaatschappij die zelfs de ritjes verzorgd van onze school. Wij dachten die moeten vast naar Limburg. Op een gegeven moment kwamen er mensen aanlopen. Dus ik vroeg meteen in het Nederlands wat we wilden. Ze vertelden dat ze naar Hengelo gingen, maar dat de buschauffeur uit Noord-Limburg kwam. Toen de chauffeur kwam aanlopen begon ik meteen in het dialect te praten. Ik dacht dat dat misschien wel kon helpen! Helaas mochten we niet mee en hebben we een koppel gevraagd. Meteen was het raak; ze gingen naar Dusseldorf en wij mochten mee! De airco was alleen kapot, dus we hebben ons 3 uur lang kapot gezweet. Ook deze rit schoot enorm op. Vaak hebben we korte ritjes gehad afgewisseld met wat langere, maar vandaag hadden we geluk met de afstand en wachttijd. Eigenlijk zeggen we elke dag dat we geluk hebben, want we hadden nooit kunnen hopen dat ons liftavontuur zo makkelijk zou gaan. Omdat de mensen dus naar Dusseldorf gingen, besloten we niet alleen Löbeck te skippen, maar ook Groningen. Het is dus bizar dat we vanuit Zweden liftend Nederland bereiken in één dag! We werden gedropt op een waardeloze plek. We stonden wel bij een snelweg, maar het was vrijwel onmogelijk voor een auto om te stoppen. Gelukkig namen twee Braziliaanse dames de gok. Meagan rende naar de auto en ik met alle backpacks erachter aan. De eerste vrouwen die ons wilden meenemen tijdens onze trip! Ze hadden gecarpooled en we mochten met de andere mevrouw doorrijden naar Nederland. Wel flink uit de richting, want we gingen nu weer naar het noorden. Maar we besloten om het stuk van Winterswijk naar Weert met de trein af te leggen, omdat we anders in het donker lifts moesten zoeken. Wel een beetje foetelen, maar ja, we zijn wel verstandig! Om half 8 konden we bij het plaatselijke restaurant een frietje-to-go scoren en kwamen we uiteindelijk na zo'n 16 uur reizen aan in Weert! 10 dagen, 1967 kilometers, 24 lifts, 4 landen, 4 steden, 5 couchsurfhosts en veel te gekke verhalen en belevenissen later, mogen we terugkijken op een geweldig avontuur!