terug


20-03-2016

Mountainbiken tot het einde van de wereld, vervoersproblemen, duizenden pingu�ns�

Na een hele vroege en daarom slaaprijke vlucht aangekomen in Ushuaia. De meeste zuidelijke stad van de wereld. Het einde van de wereld; Fin del mundo. Het was een prachtige landing met uitzicht over de stad en bergen. Eenmaal aangekomen in het hostel werd ik heel hartelijk ontvangen en kreeg ik zelfs dropjes! Echt een gezellig hostel. Goed om de kerst door te brengen dus. Ik kwam al snel aan de praat met een Amerikaanse jongen. Hij was van plan om een mountainbike te huren en naar het nationaal park Tierra del Fuego (Vuurland) te fietsen. Dat leek me wel een leuk plan! Het was een hele rit alleen al naar het park toe. In het park aangekomen waren we aan het twijfelen of we de 14 km naar het einde van de wereld te fietsen of toch te liften. We besloten te fietsen. Het was niet makkelijk, heel wat heuvels/bergen kwamen ons tegenmoet. Tussendoor zagen we nog een pad dat bedoeld was voor wandelaars. Het zag er zo mooi en toch fietsbaar uit, dat we het probeerden met onze mountainbikes. Niet alles ging fietsend, dan maar de fiets optillen en door de modder lopen. Maar wat een avontuur en de uitzichten waren belachelijk mooi. Echt een topervaring. Aan het einde van de dag deed alles pijn; van benen tot rug en polsen, tot verbrand gezicht en handen! We voelden ons echt trots dat we toch maar even 45km hadden gefietst en ook het einde van de wereld hadden bereikt. 's Avonds in het hostel stond er een kerstdiner op ons te wachten. Gezellig met alle backpackers samen.  Tweede kerstdag, de volgende dag dus, hadden we de mountainbikes nog steeds. Ik dacht dat ik wel enorme spierpijn zou hebben, maar helemaal niks! Is dat sporten thuis toch nog ergens goed voor! Deze dag ging we naar een gletsjer. De berg op, was echt zwaar en duurde naar mijn idee veel te lang! Eenmaal aangekomen konden we te voet de berg verder op richting de gletsjer. Dat wandelen was wel even een verademing. Langs een snelstromende rivier met watervallen wandelden we omhoog richting de gletsjer. Eenmaal boven hadden we prachtig uitzicht over Ushuaia. De klim naar boven was dus zeker de moeite waard. Naar beneden met de fiets was natuurlijk nog leuker! Nog nooit op Tweede Kerstdag pizza gegeten, maar die avond was het toch zo ver! Geen restaurant of supermarkt was open, dus hadden we twee dagen geleden al pizza gehaald.  Wat echt een probleem is hier, is het regelen van vervoer! Ik dacht dat hostels al moeilijk te krijgen zijn, maar als je het internet bekijkt valt dat reuze mee. Ik had toch maar alvast wat hostels geboekt, bleek dat ik geen vervoer kon krijgen ernaartoe. Ik wilde naar Punta Arenas, maar de eerste bus vertrok pas 2 dagen nadat ik eigenlijk wilde gaan. Ushuaia is prachtig, maar ik heb natuurlijk maar 3 weken, dus ik moest door! Alle mogelijke busmaatschappijen ben ik afgegaan (lekker tijdstip ook met de feestdagen!). Zelfs voor de deur gewacht, totdat ze open gingen, zo hopeloos was ik! Maar tevergeefs. Dan maar informeren naar een vliegticket. De stad waar ik heen wilde, heeft geen vliegveld, maar ik kon dezelfde dag wel nog naar een andere stad, zo'n 3 uur verwijderd van Punta Arenas (de busrit Ushuaia was 12 uur). Dat maar gedaan! Na het inchecken nog even mijn eerste Argentijnse gecoache gepakt. 200 meter vanaf de ingang van het vliegveld kon ik hem zo vinden. Het is absurd, maar overal waar je bent, heb je adembenemende uitzichten. Zo ook hier. Aangekomen op het vliegveld van Rio Gallegos, sprak ik al snel drie Duitsers aan. Samen deelden we een taxi naar het centrum, waar ik bij het busstation stopte om mijn kaartje naar Punta Arenas (Chili) te bemachtigen. Het was gelukt! Mijn plan B was om anders te liften... Ja jullie lezen het goed! Maar dat was toch niet nodig. Ook wel weer een beetje jammer, toch een avontuur gemist!  In het hostel sliep ik met een Indiaas meisje en een Chileense vrouw op de kamer. De Chileense sprak totaal geen Engels, maar toch zo'n uur met haar 'gesproken'. Dit keer was mijn grote vriend de vertaalapp! Later met de Indiaase en Argentijnse jongen een restaurant opgezocht.  De volgende dag richting Punta Arenas met de bus. Daar weer mijn Spaans geoefend met een aardige Chileen die een klein beetje Engels sprak. Eenmaal aangekomen was het haasten om mijn excursie te regelen naar de Magelhaenpinguins en zeeleeuwen. Alles zat vol, maar blijkbaar heeft de man van het hostel met de kapitein gebeld en kon ik toch nog mee! Anders moest ik weer een dag wachten! Het was zondag dus alle supermarkten waren bijna dicht. Ik moest die volgende morgen vroeg opstaan en er werd geen ontbijt in het hostel geserveerd. Mensen die mij een beetje kennen, weten dat ik nogal vaak honger heb! Ik moest me dus enorm haasten om eerst Chileens geld te pinnen en daarna nog eten te scoren. Het was gelukt! In het hostel nog een Braziliaans koppel en een Nederlandse jongen, Stijn, ontmoet. Nog een paar drankjes in de stad gedaan en de volgende morgen vroeg op. Maar het was het waard! Op een eiland zaten enorm veel zeeleeuwen en op een andere eiland wel duizenden pinguïns. Je kon er zo tussendoor lopen. 's Middags rondje stad gedaan samen met Stijn. Onder andere wéér een kerkhof bezocht en mijn eerst Chileense gecoache opgepikt!