terug
30-03-2016Reusachtige gletsjer, zoveel culturen en hiken en nog meer hiken
Na een lange grenscontrole weer aangekomen in Argentinië. Ik ging eindelijk naar de Perito Moreno, de mega grote gletsjer waar ik lang naar uitgekeken heb. In El Calafate, vanwaar ik naar de volgende dag naar de gletsjer ging, had ik een hostel geboekt. Het was ook een camping. Je moest dus met je spulletjes naar de douches en wc's lopen. Het leek echt op kamperen, want de kamer waar we met 4 mensen in sliepen leek ook zo klein als een tent. Er stonden 2 stapelbedden in, maar plaats voor 4 rugzakken was er nauwelijks. Heel knus dus! Nog even wat te eten zien te vinden, want het was nieuwjaarsdag, dus dat was nog niet heel gemakkelijk. Uiteindelijk had ik een cafetaria gevonden waar ze van alles serveerden, waaronder empenadas, een soort deeg met vlees of groente in. Maar meteen een paar meegenomen voor het ontbijt voor de volgende morgen. Daar sprak een Amerikaanse jongen, geboren in Nicaragua me nog aan. Zo maak je op een dag echt ontelbare praatjes. De volgende dag vertrok ik naar de Perito Moreno. Het was geweldig. De gletsjer is wel 60 meter hoog en wel 5km lang. Ongelooflijk om te zien. Eerst ben ik met een boot ernaartoe gevaren en we hadden het geluk dat er groot stuk van de gletsjer afbrokkelde. Dit ging gepaard met een soort geluid dat lijkt op donder en dan alle ooh's en aah's van alle mensen natuurlijk. Vervolgens hadden we nog zo'n 3 uur de tijd om te wandelen langs de gletsjer. Natuurlijk hield ik gletsjer goed in de gaten, want eigenlijk was het wachten en hopen dat er een stuk zou afbrokkelen. Pas laat weer aangekomen in El Calafate waar ik nog even mijn snackbar opzocht! Nog een drankje voor het slapen gaan met mijn Zweedse roommate en Australische buurman. De tijd vliegt hier voorbij. Ik was aan het denken waarom ik dat idee minder in Indonesië had. Sowieso heeft het te maken met het ondergaan van de zon. Om half 11 begint het pas een klein beetje te schemeren daardoor lijkt het alsof het nog niet laat is. En er valt veel te regelen tussendoor, zoals hostels, vervoer en eten. In Indonesië ging ik altijd ter plekke zoeken, maar daar is het hier te druk voor. Als je wil eten, moet je al een restaurant opzoeken of zelf koken, wat ik nu twee keer heb gedaan. In Indonesië kon je snel even iets op straat pakken. Verder heeft het ook te maken met de reistijd. Alles is hier heel ver weg en lang reizen. Voor naar een bezichtiging te gaan ben je alleen al minstens een uur aan het reizen ernaartoe. Die dag erna zou ik weer zo'n 3 uur onderweg zijn met de bus, naar de laatste plek gaan van mijn reis; El Chalten. Een knus dorpje waar je verschillende mooie en zware wandelingen kan doen. Nog geen 10 minuten was ik binnen of ik werd al uitgenodigd voor een Israëlische lunch. 3 jongens waren aan het koken en vroegen of ik wilde mee-eten. Het was iets typische Israëlisch. Erg lekker! Een van de jongens woonde in de 'westbank' en ze vertelden dat ze verplichte dienstplicht hebben. Erg interessant dus! 's Middags zijn we samen naar een waterval gegaan, zo'n uur lopen. Eenmaal aangekomen nog gekletst met een Argentijns stel, waarvan de vrouw zelfs Duits sprak, ik helaas niet! En nog een gecoache opgepikt! De tweede grote hike zou beginnen. 4 uur naar boven en weer 4 uur naar beneden. Dit keer was het doel het prachtige uitzicht op de Fitz Roy. Alleen gestart, lekker muziekje op en heerlijk genieten van alle mooie landschappen. Als je alleen bent, kijk je veel meer rond en ben je minder gefocust op gesprekken. Dat vond ik ook wel een keer fijn! Onderweg kwam ik toch nog mensen tegen waarmee ik een stuk ben meegelopen. 2 Israëlische meisjes (die me denk ik zielig vonden dat ik alleen liep!) en een Mexicaanse jongens. De klim viel zeker ten opzichte van Torres del Paine erg mee. Het eerste stuk was een beetje stijl, maar daarna een paar uur op een vrij vlak stuk gewandeld. Het laatste uur was wel zwaar en we keken maar tegen die hoge berg op die we nog moesten beklimmen. Maar zoals altijd Is het uitzicht het waard! Bovenop de berg nog meer gesocialised met een Nederlander die in Nieuw-Zeeland woont en een Argentijn uit Buenos Aires. Zo heb je nog eens interessante culturele gesprekken. Het laatste uur naar beneden viel me zwaar. Pijn aan mijn voeten en ik was er wel klaar mee. Lekker een restaurantje opgezocht, want ik ging echt niet koken na zo'n dag! De volgende morgen kwam ik erachter dat ik blijkbaar met een Nederlands meisje op de kamer sliep. Besloten om samen de 3 uur durende tocht naar Lago Torre te maken. Zij met backpack en kampeerspullen, ik natuurlijk niet! Het was allebei onze eerste onderneming met een andere vrouw. Op de een of andere manier doe ik alleen maar dingen met mannen. Maar op het einde hadden we besloten dat het goed was uitgepakt! Zij zette haar tent op en ik kwam Hans tegen, de man die ik al eerder had ontmoet en al zo'n 20 jaar in Nieuw-Zeeland woont en zijn eigen boerderij heeft. Bijzondere man met heel wat interessante verhalen en open gesprekken. Bij het meer hebben we lekker in het zonnetje gezeten en daarna samen de 3 uur durende terugweg gelopen. We besloten ook samen te gaan eten, voordat Hans de bus moest hebben naar zijn volgende bestemming. Ik zou de volgende morgen mijn terugweg al inzetten richting Buenos Aires.
