Na één trap K.O., 1 minuut onderweg van boom tot boom en een bad vol met Maggi

Na lekker gezwommen te hebben, liepen we ‘s avonds zo de grote zondagse nightmarket op. Nog  geen tien minuten later liepen we Britt weer tegen het lijf! De nightmarket was heel gezellig en we hebben ons natuurlijk weer uitgeleefd op het eten daar: bolletje pannenkoek op een stokje, zoete aardappelbolletje, varkenstoast, curry, toetjes, aardbeienshake. Afval inzamelen is hier echt een ding. Er stond zelfs een vrouwtje op de markt die alles netjes sorteerde. 
 

De volgende dag liepen we weer wat rond en bekeek Danny onder andere neppe rolexen, bezochten we wat tempels en aten we een heerlijke noodlesoep in een lokaal tentje met heel lieve mensen. ‘s Middags gingen we voor een heerlijke massage. Perfecte timing, want het regende keihard. Dat had enigszins invloed op de massage, want het licht viel uit. Dat maakten de Thaise masseuses niets uit. We moesten ons toch uitkleden en in het donker gaan liggen. Hun telefoon scheen wat licht. Voor de dames was het bloedheet, omdat de airco en de ventilator het natuurlijk ook niet deden. Een druppel zweet van de masseuse op mijn huid was het gevolg. 
 

‘s Avonds bezochten we een muy thai wedstrijd. Het stadion, zoals ze het noemden, bestond uit een sportzaal met een boksring erin. De eerste wedstrijd was lachwekkend. Eentje was mega bang en lag na 1 (!) trap al bijna knock out op het canvas. Het niveauverschil was veel te groot tussen de twee. We dachten echt; waar zijn we beland! Daarna vochten er een tweetal meisjes. Zij waren niet schuw, maar qua techniek was het helemaal niks. Het leek alsof ze net twee maanden training hadden gehad. Bij een ander gevecht, moest een van de twee telkens zijn broek optrekken! Gelukkig werd het niveau steeds beter. Tussendoor was er nog een ‘show’ met drie sumoworstelaar-achtige figuren die met blinddoeken om gingen vechten. De hoofdact was wel een goeie wedstrijd. Een Egyptenaar die er ook serieus getraind uitzag tegen een Thaise man van begin-middelbare leeftijd. 
 

De volgende ochtend werd er om 7.00 ‘s ochtends op onze deur geramd. Kennelijk dachten ze dat we mee moesten op een tourtje. Blijkbaar was het voor iemand anders bedoeld. Na een ‘solly’ van de meneer konden we weer even verder slapen. Niet veel later moesten we ons gaan klaarmaken voor het ziplinen. Daar aangekomen, zagen we Britt natuurlijk weer uit het niets verschijnen. Zij had toevallig die dag ook ziplinen geboekt. Het was een prachtige jungle met nog mooiere uitzichten waar we doorheen gleden. Bij de ziplines van 400 tot 900 meter was ik toch iets minder blij, omdat het echt super hoog was en je was wel een minuut onderweg. Danny leek net een aapje. Hij was helemaal in zijn element! Al met al wel een toffe en avontuurlijke ervaring. 
 

Samen met Britt lunchten we en daarna werden we weer naar het hotel gebracht. Daar werd ik ‘s avonds echt enorm ziek. Van beide kanten kwam het eruit. Geen idee waarvan het kon zijn. Danny had nergens last van en was heel lief voor me. In de nacht besloten we al dat het geen goed idee was dat ik ‘s morgens om 7.00 mee zou gaan om een ruim 12 uur-durende tour naar olifanten te maken, te hiken, door de jungle en rijstvelden te trekken en een bezoek aan pagodes te brengen. Danny ging dus alleen en hij had een super leuke dag met als hoogtepunt spelen, eten en zwemmen met een baby-olifantje, genaamd Messi, ook nog eens de naam van zijn meest favoriete voetbalspeler allertijden.. 
 

De volgende ochtend voelde ik me al een stuk beter. Gelukkig maar, want om 6.30 vlogen we naar het zuiden van Thailand, waar we in Ao Nang verbleven, aan de kust. Het plaatsje voelde een beetje aan als de Spaanse Costa Brava, maar dan met veel Indiërs. Ook hier was het heel rustig. Behalve de eerste nacht in het hotel. Daar heb ik mijn strenge kant nog even moeten laten zien tegen een stel tienerkids die kabaal aan het maken waren! 

Bij Ao Nang lag ook Railey Beach. Dat kon je alleen bereiken met de longtailboot. Die namen we dan ook in de winderige regen! De zoute zee was nogal woest, waardoor Danny het gevoel had dat hij in een bad met Maggi had gelegen. Toen we na 15 minuten varen aankwamen, scheen de zon en hierdoor leek de lucht nog blauwer en het strand nog witter. Het was prachtig!

De laatste activiteit in de buurt van Ao Nang was een snorkeltrip met een longtailboot naar meerdere eilandje waaronder Hong Island. De eerste snorkeltrip ooit van Danny leek op het eerste gezicht geen succes. Hij was zich enorm aan het ergeren op zijn snorkelmateriaal. Hij zag niks door de bril en hij had weer het gevoel een flinke dosis Maggi te hebben binnengekregen. Toen ik hem de tip gaf om de bril met spuug schoon te maken, wist hij niet dat hij deze vervolgens ook moest uitspoelen met zeewater. Dit was ik blijkbaar vergeten te zeggen. Na alles op de boot even goed te hebben georganiseerd, vond Danny het toch een succes! We zagen leuke gekleurde visjes, waaronder een Nemo tussen de zee-anamonen. Helaas had het koraal geen mooie kleuren meer. 
 

Vervolgens gingen we na een heel mooi strand waar we ook even konden snorkelen en ‘lelaxen’. Ook kregen we lunch waarbij mijn lippen in brand stonden door de spicyheid. Daarna gingen we nog naar een wonderbaarlijke mooie lagoon en liepen we naar een viewpoint op Hong Island. Daarna namen we een welverdiende duik in het water en hadden we nog wat tijd om te ‘lelaxen’. We ontmoetten nog een aardig Israelisch koppel die we uitvroegen over hun cultuur en hun leven in een Kibboet.