Kloosters op een rots, bellen voor water en gewikkeld in een slang

Die dag ging ik met de bus naar boven om daar een aantal kloosters te bezoeken en door de prachtige natuur te wandelen. Helaas gestoord door massa’s Japanners die overal krioelden. Het was wel echt een plek voor de oudere reiziger. Ik heb geen jonge backpackers gezien. Ik kwam onderweg ook nog een Australische vrouw van 60 tegen die meteen al haar zorgen met me deelde. Ze had blijkbaar op haar lip een vorm van kanker. Daar moest ze een creme opsmeren. In het donker had ze zich vergist en had de creme als tandpasta gebruikt. Ze was erg bezorgd dat haar iets zou overkomen. In eerste instantie dacht ik dat het wel leuk was om met haar samen een aantal kloosters te bezoeken, maar nadat ze na drie kwartier nog erover bezig was, bedacht ik me en ben ik alleen verder gegaan.

De dag erna nam ik de bus naar Athene. Ik had daar een supergoedkope eenpersoonskamer bij de haven geboekt, omdat ik de dag erna vroeg naar de eilanden zou gaan. Het bleek een kamertje uit de jaren ‘50 te zijn. Het grappige was dat er een briefje hing en je 20 minuten van te voren naar de receptie moest bellen als je wilde douchen met warm water. Na wat navraag te hebben gedaan bij de kantoren waar ze ferry tickets verkochten, leek het me leuk om voordat ik naar Santorini zou gaan eerst het eiland Paros aan te doen. Om half 8 ‘s morgens vertrok de ferry naar het eiland waar we 5 uur later aankwamen. Ze hebben hier prachtige stranden, dus die middag ben ik wat gaan wandelen en meteen lekker op strand gaan liggen.

De super aardige man van het hostel zei al tegen me dat het niet eens laagseizoen was, maar dat het zelfs geen seizoen was voor toeristen. Dat was te merken, want ik had al een paar dagen niet echt mensen ontmoet. Ik wilde die dag met een scooter op pad, dus plukte ik een Canadees uit het hostel die zelf geen scooter mocht huren, omdat hij geen Europees rijbewijs had. Samen zijn we het eiland gaan rondtoeren en hebben we verschillende strandjes aangedaan. ‘s Avonds was er een barbecue in het hostel, omdat het hostel precies 1 jaar bestond. Daar doken gelukkig meer backpackers op.

Ik had het scootertje nog een dag gehuurd, omdat ik graag naar een ander eilandje wilde. Met een veerpont kon je het eiland bereiken. Voorzichtig reed ik het pont op en draaide ik mijn scooter. De man van het pont zei dat ik ook gewoon gas kon geven. Voordat ik het in de gaten had, pakte hij mij scooter, gaf gas en reed zo in de quad voor mij! Ik schrok natuurlijk, maar de beste meneer zei dat er niks aan de hand was. Terwijl ik wel zwarte vegen op de scooter zag zitten. Ik liet het even zo, maar daarna was ik er toch niet gerust op. Ik vroeg de man om zijn naam en hij gaf me die. Eenmaal aangekomen op het eiland ben ik naar een grot gegaan met wel 400 trappen naar beneden. Daarna ben ik verder gecrosst naar het zuidelijkste puntje waar ik bij een visrestaurant had gegeten. Ik bleek allemaal klein visjes besteld te hebben. In eerste instantie probeerde ik met mes en vork te eten, maar dan was ik twee uur later nog niet klaar. Ik vroeg aan de ober hoe ik ze eigenlijk moest eten. Met kop en staart en al. Dat deed ik dus maar. Daarna ben ik naar het strandje gegaan dat bij het restaurant lag. Na een half uur had ik het hele strand voor mezelf. Heerlijk! Weer bij het hostel aangekomen, vertelde ik het verhaal van het scooterongelukje aan de eigenaar. Gelukkig had ik voordat ik ging foto’s gemaakt van de scooter, zo kon ik laten zien welke schade van mij was en welke niet. De eigenaar belde meteen het verhuurbedrijf en die zei zolang de scooter nog normaal reed, dat er niks aan de hand was. Hij reed even een rondje op de scooter en alles was goed gelukkig. Niet lang daarna nodigde twee Zwitserse meisje me uit om mee te eten met de spaghetti die ze gingen maken. Super lief!

Het laatste eiland stond alweer op het programma, Santorini. Heel goed ontvangen bij het hostel, waar de mevrouw me aan alle gasten voorstelde. Ook kreeg ik zo’n drie kwartier informatie over wat er allemaal te doen was. Ik besloot twee dagen een scooter te huren. Na wat research te hebben gedaan had ik de beste prijs gekregen. €25 voor twee dagen. Geen geld en wat een gemak. Veel toeristen reizen met de bus het eiland rond, maar deze is erg onbetrouwbaar en komt niet erg regelmatig. ‘s Morgens naar Red Beach en de vuurtoren geweest, ‘s middags even naar het strand en daarna heb ik een rit gemaakt van 45 minuten naar het noordelijkste puntje Ia, wat bekend staat om de zonsondergang. Op een gegeven moment moest ik even kijken waar ik naartoe moest. Toen kwam er een lieve Griek voorbij die vroeg of hij me kon helpen. Ik mocht achter hem aanrijden. Hij reed natuurlijk veel sneller, maar keek steeds achterom en wachtte op mij. Tot ik op een gegeven moment een bordje naar rechts met Ia zag staan. Mijn gids ging rechtdoor, eigenwijs als ik was besloot ik in een seconde om het bordje te volgen. Ik kwam er op die manier, maar ik had wel spijt, omdat die beste man nu niet wist waar ik naartoe was! Eenmaal aangekomen ging ik eerst nog iets eten. Al snel kwam ik aan de praat met Rob en Sally uit Amerika. Rob was een piloot voor Fedex. Het waren echt van die typische Amerikanen en zo vriendelijk. Toen naar de plek gelopen waar het allemaal zou gebeuren. Tal van Aziaten en instagrammeisjes hadden hun mooiste pakje aangetrokken om tussen de mensen door een mooie foto te maken. Hilarisch hoe sommige mensen erbij liepen. De hele zonsondergang heb ik niet afgekeken, want ik moest natuurlijk ook weer 45 minuten terug maar nu in het donker over een bergweg. Gelukkig ging alles goed. Bij het hostel aangekomen schreeuwde een Canadees meisje letterlijk het hostel bij elkaar met de vraag wie er iets mee ging drinken. We waren uiteindelijk met 8 meiden (geen idee waar de mannen in dit hostel zijn).

Ik had nog een dag de scooter en ging weer op pad. Na een aantal dorpjes bezocht te hebben, was ik er wel klaar mee. Alles lijkt op den duur op elkaar. Ik plantte mezelf weer op het strand. Daar dacht een Engelsman lekker te gaan vliegeren. Na een tijd had hij een andere vlieger uit de kast getrokken. Jawel, een 10 meter lange slang. Hij kwam al akelig dichtbij toen ik lekker lag te zonnen. Natuurlijk gebeurde wat ik al verwachtte: ik zat verwikkeld in de slang! De man kwam snel naar me toe om zijn excuses aan te bieden. Het is helaas alweer tijd om het mooie Griekenland te verlaten!