Wie een kuil graaft voor een ander, koeiencarrousel, knakworstengeur en aquajoggen

Daarna zijn we doorgereden naar hot water beach. Dit is een strand waar je een kuil kunt graven en waar vervolgens allemaal heet water naar boven komt. Overal hadden mensen kuilen gegraven. We vroegen aan iemand of we erbij mochten. Het bleek dat een iemand heel veel werk had gehad, want de mensen waaraan we het vroegen, gebruikten ook de kuil van een ander. Op sommige plekken moest je echt opletten dat je je niet verbrandden. Zo warm was het. De kuil overstroomde op een gegeven moment met koud oceaanwater, maar als je verder groef, kwam er weer heerlijk warm water naar boven. Na deze leuke ervaring gingen we richting de boerderij van Hans, maar eerst hebben we boodschappen gedaan, zodat we voor Hans konden koken. Ik mocht van Hans in een huisje naast de boerderij slapen. Helaas moest ik dit huisje met badkamer afslaan, omdat ik de hoeveelheid spinnen niet aan kon! Na het eten liet Hans de boerderij zien, waar hij in totaal wel 700 koeien had.

De volgende morgen ging de wekker om half 7, omdat we toen de kans hadden om het melkproces van de koeien te zien. Het was leuk om te zien hoe de koeien in de carrousel gingen. Ze vonden ons maar wat interessant, want de dames konden hun ogen niet van ons afslaan. Als ze gemolken waren, moesten de koeien een heel stuk lopen naar een van de weilanden. Een deel van de koeien kreeg het weiland in de voortuin van Hans! Hans nam me nog even mee op zijn supersnelle quad, voordat we weer gingen roadtrippen. Deze keer gingen we naar een goudmijn in dagbouw kijken, daarna maakten we een mooie wandeltocht langs een rivier en genoten we van het uitzicht op de rotsen. Na een lekkere hotdog, gingen we naar Mount Maunganui die we in 25 minuten beklommen, waar eigenlijk 50 minuten voor stond. Volle sprint liep Hans voorop met tussendoor een van zijn typische lifequotes erin gooiend! Vanaf de berg riep de oceaan al naar ons. We hadden wel even een rustmomentje op het strand verdiend. Ten slotte zijn we nog de salt water hot spring ingedoken om de spieren wat rust te geven. Dat deden we bij Hans thuis trouwens ook, want hij had een heerlijke massagestoel. We sloten de leuke dagen af met een etentje bij de Thai.

De volgende morgen was Hans zo aardig om ons naar het plaatsje te brengen waar onze bus ons weer zou oppikken. We hadden nog tijd om naar een Nederlands winkeltje te gaan om nog even wat drop en kaas te scoren. Het was abnormaal druk in de winkel. We hopten weer op de bus en gingen naar Raglan, een surfdorp. In de middag probeerde we nog een paar golven te pakken. Helaas waren het niet de beste golven, dus van surfen kwam niet veel. Het was meer op je plaat gaan en een beetje ronddobberen, wel met een prachtig uitzicht op het strand en de bergen. ‘s Avonds zijn we met alle mensen van Stray (de busorganisatie) richting het dorp gegaan om hamburgers of fish & chips te eten. Na nog wat bij het kampvuurtje te hebben gehangen was het bedtijd.

Om half 8 vertrokken we namelijk naar Waitomo caves. Hier ben ik een super vette tour gaan doen in de grotten. In de middel of nowhere liepen we met onze wetsuit en helm richting een trap omlaag. We leken wel buitenaardse wezen met die pakjes aan in zo’n bizar mooi, maar afgelegen landschap. Eenmaal beneden aangekomen kregen we al snel glowworms te zien. Het waren geen echte wormpjes, maar meer lichtgevende puntjes. Het zijn larve van uit de kluiten gewassen muggen. Als ze honger hebben eten de larven elkaar op. Als ze eenmaal uitgegroeid zijn, kan de vlieg niet eten of drinken. Zijn laatste dagen gaan dan ook alleen maar uit naar voortplanting. Wandelend in de polonaise in het pikkedonker genoten we van alle reallife glow in the dark. Daarna gingen we tubend naar een ander plekje. Ook lekker in het donker, zodat we de glowworms goed konden zien. We kwamen ook uit bij prachtig geformeerd gesteente. Het was lekker krap om er door heen te lopen of zelfs soms te kruipen. Ook zwommen we een stukje in het ijskoude water. Toen we uiteindelijk weer de grot uit klauterde was het een heel onwerkelijk beeld om weer daglicht te zien en de ondergrondse wereld achter je te laten. Gelukkig konden we even snel douchen voor we de bus weer insprongen. Aangekomen in Rotorua was ik echt toe om lekker zelf te koken en gezond te eten. Vol goede moed ging ik op zoek naar een supermarkt. Bleek die op een half uur loopafstand te liggen. Ik was niet van plan om minimaal een uur aan boodschappen doen te verspillen. Met een beetje navraag zou er toch nog een groentewinkel open zijn. Toch niet..weer ergens anders gevraagd, de beste man zei dat er een supermarkt vrij dicht in de buurt lag… met de auto ja! Maar een tankstation ingegaan en een veel te pittige instant maaltijd gehaald. In Rotorua ruikt het naar zwavel door de geothermische activiteiten. Ik vond het vaak naar knakworsten ruiken. Dat was toch veel en veel beter geweest dan deze maaltijd waar ik nog suiker bij heb gegooid om de pittige smaak een beetje te camoufleren.

De volgende morgen ben ik naar Hells Gate gegaan. Hier waren allemaal bubbelende modderbaden en meren die wel 80 graden heet waren. Met deze tourtjes gaan altijd mensen mee van de Straybus. Contact zoeken is dus echt geen probleem. Het is eerder de kunst om even geen contact te hebben! ‘s Middags kon dat lekker. Toen ben ik het zwembad ingedoken dat om de hoek van het hostel lag. Hier was de wifi gratis en de entree maar €3,50. Goeie deal dus, want in het hostel moest je 5 dollar betalen. We doen het wel nog steeds backpackersstyle natuurlijk! Na Expeditie Robinson gekeken te hebben (dat kan ik echt niet missen) ben ik even lekker baantjes gaan zwemmen. Ik zag toen een bordje staan met aquajogging. Toevallig had ik daar nog een grapje met Bas over. Ik vroeg of ik mee kon doen. Het kon en nog gratis ook! Even later lag ik tussen 5 oude kiwi’s in het water met zo’n aquajogband om. Hilarisch tafereel dus. Het regende buiten en ik dacht; ik ga lekker met mijn handdoekje om terug naar het hostel. Een van mijn aquajog vriendinnen riep of ik een lift wilde. Ze zal wel gedacht hebben, wat een gekkie!

Bas en Xarain kwamen die avond ook naar het hostel. Blij want de Braziliaan op mijn kamer stopte niet met praten. Nog even bij de warmwaterbron van het hostel gehangen. De volgende morgen ging ik naar Wai O Tapu. Dit keer was ik samen met een Schotse vrouw die ook in de straybus zat. Eerste stopten we bij een geiser. Beetje gek want elke dag om 10.15 gooiden ze zeep in de geiser, zodat die meters hoog water ging spuiten. Niet helemaal natuurlijk, naar mijn idee. Blijkbaar kwamen de Maori’s er vroeger achter toen ze dit deden terwijl ze de was deden. Daarna gingen we naar het natuurpark. Bizar mooie meren met allerlei kleuren die een meer eigenlijk niet hoort te hebben, maar door het vulkanisch gebied is het zo gecreëerd. Door de straybus werden we weer opgepikt en kwamen we bij een nieuwe groep.