terug
28-03-2017
28-03-2017
Droge meuk, vliegenlijkjes en lava-spotten
Na de boot genomen te hebben naar San Carlos, moesten we daar nog 3 uur overbruggen. Het plan was om lekker ergens te gaan eten. Dat lekkers konden we niet vinden, dus het werd droge meuk: bonen, rijst, aardappelen en droog brood. Meagan ging bijna over haar nek, omdat ze het niet doorgeslikt kreeg. Hilarische taferelen dus! We hadden al kaartjes voor de 7 uur durende busreis naar Granada en waren verzekerd van zitplaatsen. En wat voor zitplaatsen! Mijn knieën raakten constant de stoel voor mij aan, maar het ergste waren nog wel de mensen die in het gangpad moesten staan. Bijna elk lichaamsdeel van die mensen heb ik gevoeld! Mensen raakten mij constant aan, ik werd er helemaal kriegelig van. De bus had ook nog 1 uur oponthoud door een of andere politiecontrole. Om 11 uur 's avonds kwamen we aan in Granada. Ik vertrouwde het niet helemaal door een groep jonge jongens die in de bus zaten volbehangen met sieraden. Alle belangrijke bezittingen dus maar op mijn lichaam 'geplakt'. Gelukkig konden we meteen een taxi nemen naar het hostel. Dat was ook echt een succesverhaal. De beveiliger heeft ons maar het bed gewezen, want er was niemand meer om ons in te checken.
Het zou na een helse busrit ook een helse nacht worden. Het begon al met de kakkerlak die ik op de gemeenschappelijke wc’s ontmoette. Onze bedden stonden samen met 16 ander bedden in een ruimte zonder muren. Het waaide er dus flink. Midden in de nacht heb ik mijn kooi onder mijn bed waar mijn backpack in lag, maar open gemaakt om alle warme kleding die ik bij had aan te doen. ’s Morgens bij het wakker worden, zag ik dat de klamboe die boven het bed hing niet echt zijn werk had gedaan. Er zaten enorm veel vliegjes/muggen in mijn bed. Bloedvlekken op de lakens van de lijkjes die ik had geplet waren het resultaat. Toen ik naast me keek, zag ik een persoon in zijn travelbag/regenhoes van zijn backpack liggen. Het was een hilarisch gezicht, want de persoon had deze helemaal dichtgetrokken met een touwtje. Ook hij zal wel last van vanalles en nog wat hebben gehad. Het bizarre was dat Meagan dit de beste dorm/slaapzaal ooit vond! Ik moet zeggen vanuit je bedje de zonsopgang zien, was ook mooi! Ik was toch niet van plan om nog 3 nachten hier te gaan slapen, dus voor een paar dollar meer kozen we voor een gewone kamer.
Voordat we Granada gingen verkennen, ruimde Meagan nog wat droge koekjes op. Ze was zo klaar met droog voer, dat ze de koekjes in de prullenbak probeerde te schoppen. Resultaat was dat de koekjes door de hele gezamenlijke ruimte werden geslingerd.
Tijdens onze bezichtigingen van een aantal mooie kerken en het gezellige straatleven, werden we heel vaak aangestaard. Ook roepen mannen constant naar je of maken geluiden om je aandacht te trekken. Zelfs liepen we een keer langs een winkeltje waar een hele dikke mevrouw met baard ook met ons aan het flirten was! We hadden nog geld nodig om excursies te boeken en andere dingen te betalen. Meagan ging pinnen bij een automaat. Je voelt al iets aankomen… het pinpasje kreeg ze niet meer terug. Wij op zoek naar een bank om toch het pasje terug te krijgen. 500 meter verder, bleek dat het pasje gewoon in haar portemonnee zat. Gestresst voor niks en waarschijnlijk heeft ze het onbewust weer in haar portemonnee gestopt. We boekten nog twee tours bij een organisatie. Flink gehandeld en nog wat van de prijs afgekregen.
Tijdens onze bezichtigingen van een aantal mooie kerken en het gezellige straatleven, werden we heel vaak aangestaard. Ook roepen mannen constant naar je of maken geluiden om je aandacht te trekken. Zelfs liepen we een keer langs een winkeltje waar een hele dikke mevrouw met baard ook met ons aan het flirten was! We hadden nog geld nodig om excursies te boeken en andere dingen te betalen. Meagan ging pinnen bij een automaat. Je voelt al iets aankomen… het pinpasje kreeg ze niet meer terug. Wij op zoek naar een bank om toch het pasje terug te krijgen. 500 meter verder, bleek dat het pasje gewoon in haar portemonnee zat. Gestresst voor niks en waarschijnlijk heeft ze het onbewust weer in haar portemonnee gestopt. We boekten nog twee tours bij een organisatie. Flink gehandeld en nog wat van de prijs afgekregen.
Die avond was het oud en nieuw. Eerst hebben we lekker ergens tapas gegeten. Vervolgens kwamen we wat gasten van het hostel tegen. We zijn met ze mee naar een bar gegaan. Op een gegeven moment waren we ze allemaal kwijt en nodigde een Canadese jongen ons uit om bij hen te komen zitten. Om 11 uur gingen we weer terug naar het hostel waar een grote poolparty gehouden werd. Na het feesten en het spelen van een enorm jenga-spel vielen we gelukkig meteen in slaap ondanks de harde muziek die tot onze kamer doorklonk.
De volgende morgen werden we om 10 al opgehaald om naar Laguna Apoyo te gaan. Toen we aankwamen bleken we helemaal geen reservering te hebben voor de beachclub waarvoor we geboekt hadden. Toch een plekje kunnen bemachtigen. Ook hebben we daar nog even gekajakt, maar dat was van korte duur, omdat we er allebei nogal zeeziek van werden! Die avond zaten we bij een restaurant te eten, toen er drie Nederlanders voorbij kwamen. Zij zeiden, zonder dat ze wisten dat we Nederlands waren, dat we bijna klaar waren met eten (lees: nog een halve pizza op ons bord!). Daarna hoorden ze dat we Nederlanders waren, maar toch bleven ze bij ons tafeltje wachten tot we klaar waren met eten! We hebben ze toen maar uitgenodigd om bij ons te komen zitten. Ze bleken met een groepsreis mee te zijn. We kregen wel nog een drankje van ze, omdat ze bij ons mochten zitten. Op de terugweg, na nog wat zwerfpaarden tegen het lijf gelopen te hebben, was het weer vliegenlijkjes happen toen we bij het hostel aankwamen. Ook het hele bed lag vol en Meagan heeft er haar levensdoel van gemaakt om het bed van vliegjes te ontdoen. Ze vielen ook gewoon elke 5 minuten spontaan per twintig omlaag op het bed.
De volgende morgen werden we om 10 al opgehaald om naar Laguna Apoyo te gaan. Toen we aankwamen bleken we helemaal geen reservering te hebben voor de beachclub waarvoor we geboekt hadden. Toch een plekje kunnen bemachtigen. Ook hebben we daar nog even gekajakt, maar dat was van korte duur, omdat we er allebei nogal zeeziek van werden! Die avond zaten we bij een restaurant te eten, toen er drie Nederlanders voorbij kwamen. Zij zeiden, zonder dat ze wisten dat we Nederlands waren, dat we bijna klaar waren met eten (lees: nog een halve pizza op ons bord!). Daarna hoorden ze dat we Nederlanders waren, maar toch bleven ze bij ons tafeltje wachten tot we klaar waren met eten! We hebben ze toen maar uitgenodigd om bij ons te komen zitten. Ze bleken met een groepsreis mee te zijn. We kregen wel nog een drankje van ze, omdat ze bij ons mochten zitten. Op de terugweg, na nog wat zwerfpaarden tegen het lijf gelopen te hebben, was het weer vliegenlijkjes happen toen we bij het hostel aankwamen. Ook het hele bed lag vol en Meagan heeft er haar levensdoel van gemaakt om het bed van vliegjes te ontdoen. Ze vielen ook gewoon elke 5 minuten spontaan per twintig omlaag op het bed.
De dag erna lagen we ’s morgens lekker in het zwembad tussen de vliegenlijkjes. De ene pannenkoek die we kregen vulde niet echt, dus om half 11 zaten we al aan de nacho’s mét, je raadt het al, nog meer vliegenlijkjes. Wat een leven! Tussendoor nog lekker zelf wat gewater-aerobict en onze synchroonzwem-act geoefend. Ja, daar zijn beelden van! Na deze gezellige morgen zijn we meegegaan met een tour. Eerst hebben we lekker souvenirs geshopt op een markt. Er was zelfs kikker-porno te koop: opgezette kikkers in allerlei standjes. Na heel lang wachten, konden we eindelijk de lava bewonderen bij de Masaya-vulkaan. Je keek zo beneden in de krater naar het lava. Echt prachtig! Op een foto niet vast te leggen, zo mooi en bijzonder om te zien. Vantevoren hadden we het liedje van De Dijk al gedownload zodat we ook nog even konden “dansen op de vulkaan”. Top!
Deel nu: