Hello-goodbye-momentje, buckets met bier en een vulkanische chihuahua

Meagan had een aantal weken geleden een ‘public trip’ op Couchsurfing aangemaakt. Er was een jongen, Areison, die ons heel graag León wilde laten zien. Hij kwam ons ophalen bij het hostel en gaf ons een tour door de stad. Op deze manier kwamen we veel te weten over de geschiedenis van Nicaragua. Tussendoor nog even wat streetfood gegeten. Meagan kon gelukkig ook iets vegetarisch krijgen, namelijk een plak aubergine met kaas. Achteraf vertelde ze me dat die niet te eten was. Bang om Areison te beledigen heeft ze hem stiekem op de grond gegooid. De wandeling werd natuurlijk afgesloten met bier! Drie buckets later (1 biertje voor €0,80, dus het ging snel!) werd onze nieuwe vriend wel een beetje klef. Ondertussen kwam onze gids van het vulkaanboarden, die we nog nooit hadden ontmoet, ook nog even meedrinken. Volgens mij hadden ze met elkaar afgesproken dat de ene achter mij aan zou gaan en de andere achter Meagan, dat was wel duidelijk. Het was in ieder geval erg gezellig met deze locals en we hebben ze natuurlijk braaf op afstand gehouden. Eerste Kerstdag hebben we vervolgens afgesloten met een pizza bij de Pizza Hut en Meagan werd nog even volgegoten met rum. Kan het nog beter?!

De volgende dag werden we om 8.00u opgehaald om te gaan vulkaanboarden. Eerst mochten we een t-shirt uitzoeken en vervolgens gingen we in een minibusje waar ook nog twee Nederlandse meiden en een Nederlandse jongen zaten. Tijdens het uitzoeken van het t-shirt zagen we al een flinke Canadees met een chihuahua. Het bleek echt zo te zijn dat die hond/rat mee ging vulkaanboarden! De minihike van een uur begon met het board op je rug binden. Nogal onhandig, omdat je opeens een meter uitsteekt. De hike was niet heel zwaar, ondertussen dus genoeg tijd om van het uitzicht te genieten. De vulkaan was 627 meter hoog en voor de laatste keer uitgebarsten in 1999. Eenmaal boven zagen we dat het ontzettend steil naar beneden ging van de vulkaan. De chihuahua was uiteindelijk ook boven gekomen en werd nog net niet in zo’n pakje gehesen als wij! We moesten namelijk een oversized overall aan. Nou ja, die van mij was veel te kort. Ook moesten we handschoenen aan en een veiligheidsbril op. Daar gingen we dan op ons houten plankje de vulkaan af. De bril en het pak bleken wel nodig te zijn, al het gruis en lavastenen vlogen je namelijk om de oren. Het ging echt met een rotgang omlaag. Toen ik beneden aan kwam, kwam Meagan al in zicht. Ze was bijna beneden, maar Meagan deed natuurlijk haar naam eer aan en viel nog even lekker een stukje van de berg! Overal zat stof en lavasteentjes van tenen tot haren. Ondertussen was de chihuahua samen met de gids naar beneden gerend. Arme hond. Die middag hadden we een ander hostel gezocht mét zwembad. Wat een chill backpackersleven hebben we toch! ’s Avonds nog een vegetarisch restaurant opgezocht. Toch maar een taxi genomen, want toen we het hostel uitliepen zagen we wel tien zwervers op de stoep liggen. Na een dik uur op onze curry en tajin gewacht te hebben, gingen we weer terug naar het hostel. Dat was nog een uitdaging. Geen enkele taxichauffeur wist waar het hostel lag. Ook niet met het exacte adres. Toen hebben we zelf de chauffeur maar genavigeerd naar onze slaapplek. 

De volgende dag zijn we gaan ontbijten bij een heerlijke Franse bakker. Meagan was haar schoenen vergeten in het vorige hostel, die hebben we nog even opgepikt en daarna zijn we naar de kathedraal van León geweest. Waar we op het dak konden lopen en uitzicht over de stad hadden. Toen weer terug naar het hostel om onze backpacks op te halen en de chickenbus te nemen terug naar Managua. Daar gingen we weer naartoe, omdat we de volgende dag een lange reis voor de boeg hadden richting de jungle. De chickenbus is een Amerikaanse schoolbus zonder airco, maar wel met een lekker windje door de open ramen. In de bus werd hele harde muziek gedraaid. Het deed ons een beetje denken aan Spaanse André Hazes of tirolermuziek. Het zorgde in ieder geval wel voor een relaxte sfeer! Toen we waren gearriveerd wilden ze ons afzetten met een veel te dure taxi. Toen we van de bushalte afliepen, konden we een goedkopere taxi krijgen. Het bleek waarschijnlijk ook waarom deze goedkoper was: de deur ging alleen van de binnenkant open en de auto maakte een geluid alsof die op z’n velgen reed. Dat was nog niet alles, de richtingaanwijzer was namelijk stuk, waardoor de chauffeur steeds zijn hand naar buiten stak als hij moest afdraaien. Als klap op de vuurpijl sloeg hij tegen de buitenkant van zijn deur aan, omdat zijn toeter kapot was. Een hilarisch ritje dus!