terug


30-10-2016

Rollende sushi, wake-up call en karaoke!

De dag dat ik in Kyoto aankwam, vond ik op couchsurf een event waar ze Engelssprekende toeristen voor zochten. Het was weer een Engelse les voor Japanners! Daar wilde ik zeker weer naartoe. Het was nog even uitvogelen hoe ik daar moest komen en tussen de buien door heb ik de poging toch gewaagd. Onderweg naar het restaurant helaas toch nog even verdwaald. Een jongen waar ik de weg aan vroeg, wist het ook niet precies. Dus ben ik maar verder gelopen. Een paar minuutjes later kwam hij naar me toe en bracht hij me naar het restaurant. Dit is gewoon standaard. Als ik de weg vraag, brengen ze me standaard naar de bestemming! Iets te laat aangekomen, zaten er vijf Japanners en een Amerikaanse jongen klaar om Engels te praten. Het begon met een voorstelrondje en daarna hebben we in kleine groepjes gekletst. Hilarisch vind ik het hoe Japanners reageren op iets wat ze verbaasd. Wij zeggen bijvoorbeeld 'aaaah', maar zij zeggen heel hard en hoog 'ieeeeh'. Natuurlijk stelde ik enorm veel vragen en wilde ik van alles weten. Ik was iets te veel mezelf en vergat even dat je in Japan niet zomaar alles kan vragen! Het onderwerp was trouwen. De mevrouw in kwestie was vrijgezel. Ik wilde weten hoelang ze al vrijgezel was. De mannen er omheen begonnen keihard te lachen. Zoals ze trouwens wel vaker deden, volgens mij vonden ze me hilarisch! Ik vroeg wat er aan de hand was, ze maakten duidelijk dat je zoiets niet kunt vragen en blijkbaar al helemaal niet aan een vrouw. Zij vond het niet zo erg vertelde ze. Na deze geweldige les, zijn we met zijn alle naar een Engelse pub gegaan, met natuurlijk genoeg drank en eten. De vrijgezelle mevrouw moest dezelfde kant op als ik. Samen hebben we een taxi genomen. De taxideur ging trouwens vanzelf open en dicht! Ze stond erop dat dat zij de taxi betaalde. Dat had ze volgens mij ook al voor het eten gedaan. Ik mocht voor beiden absoluut niks betalen. Ik baalde enorm dat mijn sleutelhangerklompjes in het hostel lagen. Vanaf nu heb ik ze elk moment bij! Ze zijn hier namelijk helemaal gek op omiyage (Japans voor souvenir). De volgende dag heb ik het bamboo-forest bezocht, het golden palace en een kasteel. De toeristen die ik miste in het zuiden van Japan, heb ik hier dubbel en dwars terug gekregen. Het krioelt hier echt van de toeristen. Terug in het hostel, kwam ik aan de praat met heel veel Nederlanders! Er zat hier een groep van 30 Nederlandse studenten die via een studievereniging universiteiten bezochten en tussendoor nog dingen konden bezichtigen. Maar het is meer alsof ik me in Spanje waande, want het was een groot zuipfestijn! Wel gezellig natuurlijk! Dus om 3.00 maar naar bed gegaan en dan was ik nog een van de verstandige! De volgende dag maakte ik op een aparte manier kennis met een Koreaan, waar ik, zo bleek later, de dag mee door zou brengen. Ik lag om 10.00 nog te slapen, aangezien het zo laat was geworden. Op een gegeven moment maakte hij me wakker! Dus ik schrok natuurlijk! Hij vertelde dat om 11.00 check-out time was. Ik vertelde hem dat ik helemaal niet weg ging! Hij dacht blijkbaar dat iedereen van de kamer moest. Toen maar opgestaan en de Koreaan nodigde me al vrij snel uit om samen de stad te verkennen. Hij vertelde al vrij snel dat zijn vader leverkanker had en dat hij een stuk van zijn lever had gegeven aan zijn vader. Mooi verhaal! Verder had hij een auto-ongeluk gehad toen hij 8 jaar was. Daardoor hoorde hij nu niet goed en droeg hij een gehoorapparaat. Eigenlijk verbaast het me hoeveel ik over hem weet. Zijn Engels was namelijk niet zo goed! Hij kon best wel wat vertellen, maar zijn luistervaardigheid was onder de maat! Als ik iets wilde vertellen, begreep hij het nooit! Dus dan maar met google translate. Het was wel heel gezellig en hij zorgde goed voor me. Ik had zo'n relaxte dag. Hij zocht uit welke bussen we moesten nemen en ik heb hem een beetje de dag laten bepalen. Hij zei vaak tegen mij; wacht hier maar... Dan ging hij uitzoeken welke kant we op moesten en dergelijke! Samen zijn we eerst naar 1000 rode poorten gaan kijken waar je doorheen kon lopen. Vervolgens zijn we naar een hele mooie tempel gegaan boven op een berg. Er waren ook drie symbolische watervallen. Ze hadden allemaal een eigen betekenis. Liefde, gezondheid en wijsheid. We hebben het water gedronken, waardoor we hopelijk dit allemaal hebben binnen gekregen! Onderweg nog even een ijsje van groene thee gegeten en verder gegaan naar een straat waar oude Japanse huizen staan. Ten slotte hebben we wat gewinkeld. Ofja, ik heb gewinkeld, mijn Koreaanse vriend heeft Pokémon Go gespeeld! Terug in het hostel had ik al eerder afgesproken met twee Amerikaanse jongens om karaoke te gaan zingen. Zij moesten ook nog eten en ik ook. Dus van te voren even een goede bodem gelegd. Met behulp van een Japanner hebben we het restaurant gevonden waar we graag naartoe wilden. Het was een sushi-restaurant waar de sushi op zo'n band voorbij komt. Super leuk, dit stond ook op mijn lijstje om hier te doen! Eerst wel nog een kwartier in de rij gestaan om naar binnen te gaan. Dat is heel normaal hier. Je weet dan wel dat het een goed restaurant is als iedereen staat te wachten! Eenmaal binnen werd ik nogal verrast door de wasabi die ze onder elke sashimi (rijst met daarop bijv. zalm) verstopt hadden. Het gevoel kroop helemaal in mijn neus! Daarna heb ik de wasabi er maar een beetje afgepeuterd! In het hostel zaten ook nog 3 Nederlandse meisjes die samen reisden. Zij vonden de karaoke ook wel een goed plan. Uiteindelijk zijn twee van de drie meisjes mee komen zingen. Toen we naar binnen gingen, zagen we een man helemaal van de kaart in een hal liggen. Hij werd later met de ambulance opgehaald. Waarschijnlijk te veel gedronken! Als je 's avonds buiten loopt, zie je overal dronken zakenmannen lopen of zitten. Wat dat betreft hebben Japanners echt twee gezichten. Zonder drank zijn ze super beleefd en keurig. Met drank gaan ze helemaal los en herken je de keurige Japanner niet meer. Eenmaal aangekomen bij de karaokebar kregen we met ons vijven een eigen karaoke-kamer. Gelukkig was er genoeg keuze uit Engelse liedjes. Een groot feest hebben we ervan gemaakt! Toen weer terug naar het hostel, waar het uiteindelijk weer half 4 werd, voordat ik naar bed ging. Dit keer 's morgens niet wakker gemaakt door mijn Koreaan! Die dag erna ben ik naar het Kyoto Imperial Palace geweest. Heel groot en een paar mooie gebouwen. Daarna heb ik een foodmarket opgezocht. Altijd leuk om het lokale eten te zien liggen. Vooral vis natuurlijk, maar ook allerlei soorten octopussen, krabben, kruiden of ondefinieerbare objecten. Heerlijk, drie rauwe gemarineerde zalmstukjes op een stokje gegeten. Echt zo lekker! Nog wat gewinkeld en daarna was het al tijd om terug te gaan naar het hostel voor een snelle douche. Ik had namelijk met Vera, Bernadette en Ayleen, de drie Nederlandse meiden, afgesproken om naar een theatervoorstelling te gaan. Heel leuk om mee te maken. In een uur tijd kregen we meerdere kleine voorstellingen te zien over de Japanse cultuur. Onder andere een theecermonie, bloemschikken en poppendans. Het komische stuk en de soort jostiband hebben er voor gezorgd dat de tranen over onze wangen liepen van het lachen, nou ja uitlachen! Natuurlijk was er ook een optreden van een echte geisha! Na samen pasta gegeten te hebben en drank gescoord te hebben (9% alcohol frisdrank!), zijn we weer helemaal los gegaan bij de karoakebar. Blijft leuk! Terug in het hostel zaten de studenten natuurlijk weer te drinken, waardoor het weer een latertje werd! Door de heftige nachten in Kyoto stond ik natuurlijk niet weer vroeg in de veren. Op het moment dat ik naar Nara wilde gaan, kwam ik de drie meiden weer tegen. Ze hadden hun planning door de late avond omgegooid en wilden ook naar Nara. Gelukkig klikte het super goed tussen ons en hebben we geen sashimi-momenten gehad (voor de insiders!). In Nara hebben we samen hertjes geaaid en een 15 meter hoge boeddha in Nara bekeken. Die avond waren alle Nederlanders studenten en de meiden weer vertrokken. Ik heb die avond mijn hele reis uitgestippeld in alle rust. Toch sliep ik die nacht weer met twee Nederlanders op de kamer. Ze blijven maar komen!